Ангинадан айығу үшін не істеу керек? Дәрігер кеңесі

Тұмау тигенде тамағыңыз ауырса, мына тәсілдер арқылы емделіп көріңіз:

— Суық тигенде тамағыңыз ауырса, ол көбіне ауызбен демалғандығыңыздан болуы мүмкін. Негізінде, тамағыңызға және өупеге түсетін ауа мұрыныңызда ылғалдандырылып, жалытылады. Егер сізге суық тиген болса, мұрыныңыздың бітеліп қалғандықтан тыныстап жатқан ауа алғалданбайды. Сіз ауызбен демалғандықтан, тамағыңыз құрғап, тітіркенеді де, ауырсынуды күшейтеді. Сондықтан тамағыңыздың ауыруын басудың ең алғаш қолданылатын тиімді жолы — мұрыныңызды шайып, ауызбен демалмау. Бөлмеңіздегі ауыны ылғалдандыру да емделуіңізге септігін тигізуі мүмкін.

— Суық тиген тамағыңызды шөп тұнбаларымен немесе қарапайым тұзды сумен шаюыңызға болады. Бір қасық тұзды жарты литр жылы суға араластырыңыз. Тұздың мұндай мөлшері ағзаңыздағы тұздың табиғи мөлшеріне, шамалы болсын, сәйкес келеді. Сондықтан да ол тінді тітіркендірмейді. Тамағыңызды 1-2 сағат сайын тұз ерітіндісімен шайып тұрыңыз. Ерітіндіні жұтып қоймауға тырысыңыз.

— Тамақ ауыруын басу үшін бумен тыныстау әдісін де қолданып жатады. Легенге немесе кәстрөлге бірнеше тазаланған картопты салып, қайнатып алыңыз. Орындыққа ыңғайланып отырыңыз да, басыңызды леген үстіне иіп, қалың орамалмен жабыныңыз. Осы қалыпта 12 минут отырғаныңыз дұрыс.

— Дәріханадан емдік мұзкәмпит сатып алыңыз. Егер суық тиіп, тамағыңыздың ауыруы вирустық жұқпа салдарынан болса, антибиотиктің көмегі болмайды. Бірақ, аталмыш мұзкәмпиттердің құрамында кездесетін фенол иммунитетіңіз ауырумен күресіп жатқан уақытта жұқпаны бақылауда ұстайды. Оған қосымша, мұндай мұзкәмпиттер тамағыңыздағы жүйке ұштарын біарз тоңазытып, оның тітіркенуін азайтады.

Ангинадан айығу үшін не істеу керек? Дәрігер кеңесі

Ангина асқынған кезде тамақ бездері ісініп, тұншығып қалу қаупі бар. Бұл сырқат — балалар арасындағы өлімнің бір себебі.

Ангина көмекейдегі бадамша безінің қабынуынан туындайды. Тілдің екі жағындағы көмекейдегі без ағзаға түрлі бактериялар мен вирустарды түсірмей, тыныс алу жолынан сүзіп алып қорғайды. Бірақ кейде бұл қорғаныс безі инфекцияның асқынуына төтеп бере алмай, қабынады. Салдарынан адамның тамағы іріңдеп, қатты ісініп, тыныс алу жолдарын бітейді. Сондықтан, ангинадан тұншығып қалу қаупі бар. Медицинада бұл ауруды тонзиллит деп атайды.

Ангинаның алғашқы белгілері:

• Тамақтың қызарып, айқын ісінуі;
• Бадамша безінде ақ ірің пайда болуы;
• Дене қызуының 38,5 градусқа көтерілуі;
• Әлсіреп, дененің қалтырауы;
• Мойындағы лимфа түйіндерінің ұлғаюы және ауырсыну сезімінің болуы;
• Жөтелдің болмауы.

Егер осы белгілердің кем дегенде екеуі байқалса, онда науқастың ангинаға шалдыққан болуы мүмкін.

Ангинаның пайда болу себептері:

• Вирустар. Егер дәрігер сізде вирустық ангина бар деген қорытынды жасаса, онда ағзаңыз инфекцияларға қарсы тұра алады;
• Бактериялар. Дәлірек айтсақ, А тобындағы стрептококк. Егер бактериялы тонзиллит анықталса, дәрігер антибиотик тағайындайды;
• Тісжегі. Тіс жегісінен пайда болған инфекция ангинаның туындауына себеп. Ангинаның бұл түрі көбінесе балалар арасында кездеседі;
• Дұрыс тамақтанбау, иммунитеттің төмендеуі.

Төмендегі белгілер пайда болса, шұғыл түрде жедел жәрдем қызметін шақырған жөн:

• Тыныс алудың қиындауы;

• Тілдің не мойынның ісінуі;

• Мойын және жақ бұлшықеттерінің ауыруынан ауызды ашудың қиындауы;

• Сілекейді жұту мүмкін болмай, оның ауыздан еріксіз ағуы.

Ангинамен 15 жасқа дейінгі балалар жиі ауырады. Тонзиллиттің қаупі жыныстық жетілуден кейін төмендейді. Сондықтан бұл сырқат ересек адамдарда сирек болады. Балалар ангинамен сырқаттанғанда дер кезінде емдеу керек. Әйтпесе бұл қауіпті дерт өлімге әкелуі мүмкін.

Ангинаны қалай емдейді?

Тамақ іріңдеп, қатты ісінбеген болса, бұл ангинаның жеңіл түрі. Ол ерекше емді қажет етпейді және өздігінен 7-10 күнде жазылады. Ал созылмалы бактериялық тонзиллит анықталған кезде міндетті түрде дәрігердің нұсқауы бойынша емделген жөн.

«Тонзиллиттің алғашқы белгілері пайда болғанда бірден дәрігерге қаралу керек. Себебі ауру асқынса, ота жасау арқылы бадамша безін алып тастауға тура келеді. Көбінесе құрамында пенициллин бар антибиотиктермен емдеген жөн. Мұндай препараттар инфекциямен жақсы күреседі. Дәрігер тағайындаған антибиотикті қабылдаған соң, науқастың жағдайы бірден жақсара түседі. Бірақ, дәріні соңына дейін толық қабылдау керек. Әйтпесе ауру қайта қозып, антибиотиктерге де бой бермейтін болады», — деді «Салауатты Астана» медициналық орталығының жалпы практика дәрігері Алшынбек Ахтанов.

Ангинамен сырқаттанғанда көбірек тыныққан пайдалы. Одан бөлек, дәрігерлер келесі кеңестерді есте ұстаған жөн екенін айтады:

• Ауырсынуды басу үшін температурасы өзіңізге ыңғайлы жылы сусын немесе балмұздақ жеңіз.
• Шайнауды қажет етпейтін сұйық сіңімді тағамды тұтыныңыз. Олар жұтынған кезде тамақты ауыртпайды.
• Тамағыңызды жылы тұзды сумен шайқаңыз. Егер ауру шыдатпай бара жатса, ибупрофен және парацетамол негізіндегі препараттарды қабылдауға болады.
• Құрамында бензокаин немесе басқа анестетиктер бар кәмпит дәріні сорыңыз.
• Жұтқыншақтағы аурудан арылту үшін спрейді қолдануға болады.
• Бөлмені ылғалдандырыңыз.
• Ангинамен ауырған науқасты оқшаулап, бөлек ыдыс, бөлек қол орамалын берген жөн. Науқастың ас ішкен ыдысын мұқият жуып, 10 минуттай қайнатып алу өте маңызды.

Ангинаны үй жағдайында емдеу жолдары:

• 5 ас қасық ұнтақталған қырықбуынды 1 стакан қайнаған суда 15 минут тұндырып, жылы күйінде тамақты жиі-жиі шаю;
• Бір уыс пияз қабығын жарты литр суға салып, шамалы қайнатып тұндырып, салқындағанда сүзіп алып, жылы күйінде тамақты шаю;
• Кептіріліп ұнтақталған жолжелкен жапырағын 200 мл қайнаған суға салып, 30 минут тұндырып, осы тұнбаға 1 ас қасық бал араластырып, жылы күйінде тамақты сағат сайын шаю;
• 5 грамм прополисті 10 минуттай шайнау;
• Лимон қосылған жылы шай, бал қосылған жылы сүт, минералды су, жылы компотты жиі ішу.

Ангинаны дер кезінде емдемей, асқындырған жағдайда денсаулығыңызға айтарлықтай зиян тигізеді:

• Құлақ қабынады;
• Құлақ ішінде хирургиялық жолмен ғана жоюға болатын іріңдер жиналады;
• Жүрек жұмысына кері әсер ететін ревматизмге әкеледі;
• Бүйрек жұмысын бұзатын гломерулонефрит пайда болады;
• Буын ауруын туғызады.

Мақала ұнаса, бөлісіңіз:

Қарап көріңіз ????

Источник

Балаларда жиі кездесетін ангина

Ангина (асқынған тонзиллит) — балалар үшін өте қауіпті инфекциялық ауру, таңдай (көмекей) бадамшаларының қабынуынан болатын ауру. Көп жағдайда күз бен қыс мезгілдерінде балаларда аденовирустардың салдарынан пайда болып, жаурап қалғанда күшіне енетін ауру. Сонымен қатар, бала организміне қасында жүрген адамдардан да жұғуы мүмкін.

Ангина ауруының белгілері. Жалпы ангинамен ауыра бастағанда бала әлсіреп, басы ауырады, тамағы ауырып, денесі қақсап, дене қызуы көтеріледі. Баланың мазасы кетіп, тамағы ісініп, қызарып, жұтынғанда ауыртып, кей жағдайларда, асқынып кетіп, ірің болуы да ғажап емес.

Дене қызуы көтерілгенде не істеу керек? Әдетте, бала ангинасы пайда болған жағдайда дене қызуы кешкісін көтеріле бастайды. Тек сол кезде сасқалақтамай, ана мен бала қобдишасын (дәріханалық қобдиша) алу керек. Бірінішіден, баланың дене қызуын өлшеңіз, егер 38 градустан төмен болса, бала организімі күресу керек. Оған көмек ретінде баланы жеңіл ішкиімдермен ғана қалдырып шешіндіріңіз, үй температурасында тұрған суға сүлгіні сулап алып, баланың денесін сүртіңіз. Бірақ уксуспен сүртуге болмайды. Ал, 38 градустан жоғары көрсеткен жағдайда дәрілік препараттармен: парацетамолл таблетка түрінде немесе қазіргі таңда дене қызуын түсіретін түрлі шәрбаттар (сироп) беріңіз. Сироптар әрі жақсы әсер берсе, дәмі де тәттірек болғандықтан балаларға беру қиын болмайды.

Түнге қарай дене қызуы тез-тез көтеріле беретіндіктен арнайы свечалар салсаңыз ұзаққа көмектеседі. Тек аспирин және анальгин беруге болмайды. Дәрі бергенде сағатқа қарауды ұмытпаңыз, себебі, аралары 6 сағаттан кем болмауы керек.

фото: foto.com

Кім қай жерде емдейді? Есте сақтаңыз, ангина дәрігердің көмегінсіз өз бетіңізше емдей салатын ауру емес. Бұл балалар түгілі ересектерге де қатысты. Кейде бала жағдайы жақсы бола тұра кардит (жүрекке әсер), нефрит (жүрекке әсер), ревматизм (дене буындары жүйелерінің зақымдалуы) қабынуларына да әкелуі мүмкін. Сондықтан, емделу процесінің аяғына дейін, яғни ангина кеткенге дейін ем қабылдау керек.

Ангина аурының белгілерін байқаған жағдайда участкелік дәрігеріңізді үйге шақырыңыз. Дәрігер келіп, тексеріп болғаннан кейін, мұрыннан, ауыз қуысынан мазок тапсыруға және жалпы сараптама тапсыруға жолдама жазуға міндетті.

Аурудың алғашқы күндері бала төсектен тұрмасын. Қажет болған жағдайда дәрігер емханаға жатуға нұсқау береді.

Дәрігер келгенге дейін не істеу керек? Ангина жұқпалы аурулар қатарында болғандықтан, жанұяңызда бір кісі ауыра қалған жағдайда бөлек бөлмеде болғаны дұрыс. Ауырған баланың бөлмесінің ауасын жиі-жиі тазартып, күнделікті дезинфекциялық заттармен тазалап жуу керек. Сонымен қатар, қайнатылған су, шай, қайнама (компот), берсе, екі жастан жоғары балаларға қарақат, бүлдірген, түймедақ т.б. шөптерден қайнатылған сусынды, жеміс-жидек шырындарын немесе сүтке сары май салып беріңіз. Еттен қайнатылған сорпа да жақсы көмектеседі. Ең бастысы, қатты ыстық емес, қатты суық емес, жылы күйінде беру керек. Ал, егер балаңыздың тәбеті болмай жегісі келмеген тамақты жеуге қинамаңыз. Керісінше,тамақ жеуге тәбеті болса, жартылай сұйық, тойымды, витаминдері көп тағамдар беріңіз (мысалы: пюре, қайнатып пісірілген сорпа, рагу т.б.). Құрғақ, қатты, мұздай астарды бермеңіз.

Ангинамен күрес. Кей жағдайларда ангинамен қатар, мұрын да толып, дем ала алмай жатады. Осындай жағдайда баланың мұрнын тазалап, арнайы дәрілік препараттарды мұрынға тамызу керек. Үш жастан жоғары балаларға 1 стакан суға 1 үлкен қасықпен тұз алып араластырып, 1-2 сағат сайын тамағын шайқаса пайдасы зор. Ал, одан кіші балалар жоғарыда аталған шөптердің қайнамасын беру керек. Сол сияқты түнге тамағына компресс байласа да көмек болады.

Педиатрияның дамыған заманында жақсы әсер беретін антибиотиктер бар. Антибиотиктерді тек дәрігер жазған рецепт бойынша қабылдап, оның тікелей бақылауында болу керек. Ангинаны емдеу үшін сульфаниламидтық препараттарды ішу, антибиотиктердің аэрозоль түрін, асқынған жағдайда күшті анбиотик қабылдау немесе уколмен емделу қажет болады. Кейбір емделушілер антибиотик кері әсерін тигізуі мүмкін деп, оларды қабылдамаған жағдайларда, тамағы ісініп, іріңдеп асқындырып алып, хирургиялық көмекке жүгінуге тура келеді. Әдетте, ангина 7-10 күнде жазыла қоятын ауру емес. Сол себепті емделу процесі біте сала балаларды бала-бақшаға, мектепке бірден жібермей, 2-3 күн үйде ұстаған абзал. Бір апта өткен соң дәрігер қайта толық тексеруден өтуді сұрауы керек.

Қалай ауырмауға болады? «Ауырып ем іздегенше, ауырмайтын жол ізде» деген мақал тура айтылғандай, балаларда тұмау басталып келе жатқаннан бастап, дер кезінде дәрігерге көрсетіп алдын алыңыз. Сонымен қатар, бала асына да көңіл бөліңіз: жеңіл-желпі дайын астар (чипсы, киреешки, тек қана иогурт т.б) жемегені дұрыс. Бала, қай мезгілде болсын, жүгіріп ойнағанды жақсы көреді емес пе? Сол кезде терлеп тұрып суық су немесе газдалған неше түрлі сусындарды ішкеннің өзінен де тонзиллиттің пайда болу қаупі бар. Балаңыздың дені сау, әрі мықты болып өсуі үшін бала тамағы мен денсаулығына нем құрайлы қарамаңыз.

Ұқсас мақалалар

Балалардағы анемия (қаназдық)

Гипертермия

Аутизм — психикалық ауытқу

Балам жиі ауырады. Неге?

Баланың ішінің қатуы қауіпті ме?

Балалар арасындағы тершеңдік

Науқас баланың күтімі

Источник

Ангина — симптомы и лечение

Над статьей доктора Александрова Павла Андреевича работали литературный редактор Маргарита Тихонова, научный редактор Сергей Федосов

Дата публикации 5 октября 2018Обновлено 26 апреля 2021

Определение болезни. Причины заболевания

Ангина (от латинского «angile» — давить, сжимать) — острое инфекционное заболевание, вызываемое исключительно бета-гемолитическим стрептококком группы А, который поражает лимфоидный аппарат глотки. Клинически характеризуется синдромом общей инфекционной интоксикации, острым тонзиллитом и углочелюстным лимфаденитом.

Этиология (причина ангины)

Царство — бактерии

Род — стрептококки

Впервые стрептококк был обнаружен т. Бильротом в 1874 году.

Стрептококки являются неподвижными грамположительными бактериями. Они располагаются парами, цепочками. Их таксономическое деление основано на различиях строения А-липополисахарида (обеспечивает сродство к соединительной ткани).

Строение стрептококка:

1. Протеины клеточной стенки:
2. М — подавляет фагоцитоз, имеет сродство к соединительной ткани сердца;
3. Т — фактор типоспецифичности;
4. R — нуклеопротеид;
5. Протеиназа — вызывает набухание соединительной ткани сердца;
6. Стрептокиназа — участвует в переводе плазмина в плазминоген, т. е. вызывает фибринолиз
7. Липотейхоевая кислота — обладает сродством к эпителию лимфоидного аппарата глотки, обеспечивает фиксацию стрептококка, т. е. является рецептором;
8. Гиалуроновая кислота — входит в состав капсулы, препятствует фагоцитозу возбудителя и расщепляет гликозаминогликаны;
9. Стрептолизины:
10. S (гемолиз эритроцитов, иммуносупрессия);
11. О (кардиотоксичен — воздействует на митохондрии, блокирует тканевое дыхание в сердечной мышце и нарушает проведение сердечных импульсов);
12. Эритрогенный экзотоксин — т. н. токсин Дика, вызывающий типичные проявления скарлатины, а в совокупности с другими факторами патогенности поражает капилляры, вызывая точечную сыпь. Первичная инфекция, как правило, протекает по типу скарлатины, а все повторные заражения — по типу ангины, так как к токсину Дика вырабатывается иммунитет. Однако следует помнить, что проявления жизни на Земле весьма обширны и многообразны, и не всегда подчиняются правилам — иногда скарлатина не проявляется, например, при субклинической форме, когда первичное заболевание протекает скрыто, а иммунитет к токсину формируется, или конкретный штамм стрептококка является нетоксигенным, т. е. не вырабатывает токсин, и первая встреча с возбудителем будет типичной ангиной. Также возможна повторная скарлатина, вызванная различными антигенными вариантами стрептококка).

При реакции организма на разные типы стрептококков выделяют однородный иммунитет (стойкий полииммунитет), который защищает от заражения, а также моноиммунитет (обусловленный бактериальными типоспецифичными М-антигенами), который не предохраняет от заболевания другими типами.

Возбудитель чувствителен к высыханию, погибает при нагревании до 60°C за 30 минут, высокочувствителен к антибиотикам пенициллинового и цефалоспоринового рядов. Стрептококки размножаются на кровяном агаре (вызывают гемолиз эритроцитов), могут расти в молочных продуктах, мясном фарше и салатах.[2][3][4]

Эпидемиология

Антропоноз. Источник инфекции — больные ангиной, скарлатиной и другими формами стрептококковой инфекции (бета-гемолитический стрептококк группы А) и носители стрептококка.

Механизм передачи: аэрозольный (путь передачи воздушно-капельный), возможен алиментарный (связанный с неполноценным питанием) и контактный пути передачи, особенно у детей раннего возраста.

Восприимчивость к инфекции высокая, сезонность осенне-зимняя. Значительную роль в распространении заболевания имеет повышенная скученность населения.[1][3][5]

Факторы риска

Чаще всего ангиной заболевают:

• дети от 5 до 15 лет;
• родители ребёнка школьного возраста;
• взрослые, часто контактирующие с детьми.

При обнаружении схожих симптомов проконсультируйтесь у врача. Не занимайтесь самолечением — это опасно для вашего здоровья!

Симптомы ангины

Инкубационный период — до 2-х суток. Начало острое.

Синдромы:

• общей инфекционной интоксикации;
• тонзиллита (острый, гнойный);
• углочелюстного лимфаденита.

Повышение температуры, озноб и общая утомляемость

Первые признаки ангины — повышение температуры тела до 38-40°C, озноб, слабость и потливость. Лихорадка постоянного типа. ЧСС соответствует температуре тела. Кожа лица гиперемирована, глаза блестят.

Головные боли и ломота в мышцах

При ангине появляется головная боль (тупая, без чёткой локализации) и выраженная ломота в мышцах и суставах.

Боли в горле

В первые сутки заболевания боли в горле проявляются при глотании, затем переходят в постоянное проявление и могут отдавать в ухо.

Увеличение и болезненность лимфатических узлов

Увеличиваются углочелюстные лимфоузлы, становятся очень болезненными, плотноэластической консистенции, не спаяны между собой и окружающими тканями.

Очень характерными являются данные, получаемые при фарингоскопии:

• открывание рта свободное;
• нёбные дужки, язычок, миндалины и мягкое нёбо в первые дни ярко гиперемированы.

Основные проявления тонзиллитов

Увеличение и покраснение миндалин. Миндалины отёчные, красного цвета («сочные»), что соответствует катаральному тонзиллиту. Обычно эту стадию заболевания не распознают (не успевают) и яркая визуализация наступает на вторые сутки заболевания, когда в ткани миндалин образуются фолликулы белого цвета, размерами 2-3 мм, возвышающиеся над поверхностью ткани миндалин — развивается фолликулярный тонзиллит.

С третьего дня в лакунах появляется отделяемое жёлто-белого цвета (гной) — фолликулярно-лакунарный тонзиллит.

Как выглядит горло при ангине:

Далее при тяжёлых формах возникает некротический тонзиллит: тёмно-серый цвет миндалин, после отторжения гнойно-некротических масс остаются дефекты ткани.

Необходимо помнить, что гнойный налёт при ангине не распространяется за пределы миндалин, легко снимается, не тонет в воде — появление каких-либо других вариантов течения является поводом для сомнения в диагнозе.[2][3][5][6]

Флегмонозный тонзиллит

Флегмонозный тонзиллит — наиболее тяжёлая форма ангины. Характеризуется развитием в ткани миндалин чаще одностороннего гнойного очага без чётких границ. Резко усиливается интоксикация, возникает выраженная болезненность на стороне поражения и отёк, становится сложно открыть рот. Заболевание требует срочного хирургического лечения.

Язвенно-плёнчатая форма тонзиллита

При язвенно-плёнчатой форме ангины возникают изъязвления на поверхности ткани миндалин, сильная болезненность и налёт, который легко снимается шпателем.

Как протекает вирусная и герпесная ангина

«Вирусные ангины» не имеют ничего общего с классической стрептококковой ангиной. Они являются лишь отдельными синдромами при вирусных заболеваниях: аденовирусной, цитомегаловирусной и энтеровирусной (герпангина) инфекции и множестве других. Термин «ангина» применим только к заболеваниям, вызванным бета-гемолитическим стрептококком группы А. Все остальные воспаления ткани миндалины следует называть острым или хроническим тонзиллитом.

По этой причине выделять герпетическую ангину, ангину при дифтерии, гриппе, скарлатине и инфекционном мононуклеозе некорректно.

Как протекает ангина у детей

У детей симптомы ангины более выражены, чем у взрослых. Сильнее интоксикация, ребёнок вялый, отказывается от еды, возможны боли в животе, сильные головные боли, тошнота и рвота.

При каких симптомах ангины стоит бить тревогу

Когда обратиться к врачу:

• при подъёме температуры свыше 37,5 °C;
• сильной и мучительной боли в горле;
• выраженной интоксикации;
• болезненности углочелюстных лимфатических узлов.

Патогенез ангины

Ворота инфекции — лимфоидные образования кольца Пирогова — Лангханса. Происходит проникновение в них стрептококков, воспалительная реакция и дальнейшее распространение возбудителя, его токсинов и продуктов распада бактерий и клеток организма по лимфатическим путям в углочелюстные лимфоузлы (углочелюстной лимфаденит).

При благоприятном течении этим процесс ограничивается. При барьерной недостаточности стрептококки проникают в околоминдаликовую клетчатку (паратонзиллит, паратонзиллярный абсцесс), вызывают токсическое поражение всего организма. При проходе через слуховую трубу в среднее ухо возбудитель способен вызвать развитие отита и синусита. Достаточно редко при выраженном иммунодефиците развивается сепсис.

В ответ на проникновение бактериальных антигенов в организме больного образуются антитела, которые при взаимодействии с антигенами образуют циркулирующие иммунные комплексы антиген-антитело (АГ-АТ). В норме они разрушаются путём фагоцитоза, комплементом и не вызывают иммунопатологических реакций. Однако бывают ситуации, когда механизмы элиминации не срабатывают.

Иммунные комплексы оседают на базальной мембране сосудов (почек) и разрушают её. Далее происходит разрушение подлежащей соединительной ткани. Условиями для этого являются:

• большое количество образующихся иммунных комплексов (при сильном иммунитете, например, у подростков до 17 лет);
• массивная антигенемия (при несвоевременном лечении, высокой вирулентности возбудителя);
• частые повторные заболевания (2 года после перенесенной ангины — это период повышенного риска).

Иммунитет развивается с третьего дня: макрофаги подготавливают антигены, образуется суперантиген, и лишь затем передают его Т- и В-лимфоцитам, вырабатывающим специфические антитела.[1][3][4]

Классификация и стадии развития ангины

По степени тяжести ангина бывает:

• лёгкой;
• среднетяжёлой;
• тяжёлой.

По клинической форме:

• первичная — возникшая впервые или не раньше двух лет после ангины, перенесённой ранее);
• повторная — результат реинфицирования людей с повышенной восприимчивостью в течении двух лет от первичной ангины.

По характеру воспаления миндалин:

• катаральная ангина — покраснение и отёк миндалин;
• фолликулярная ангина — фолликулы белого цвета в ткани миндалин;
• лакунарная ангина — гнойное отделяемое из лакун миндалин;
• некротическая ангина — некроз ткани миндалин;
• гнойно-некротическая ангина — некроз и гнойное расплавление ткани миндалин.

По локализации:

• ангина язычной миндалины;
• ангина гортанных валиков;
• ангина нёбных миндалин;
• комбинированная ангина.[3][4]

Осложнения ангины

Осложнения ангины включают пара и метатонзиллярные процессы.

В острый период могут возникнуть:

• паратонзиллит, паратонзиллярный абсцесс (усиление лихорадки, односторонний характер болей, гиперсаливация, болезненность при открывании рта, асимметрия язычка, односторонний отёк, выраженная гиперемия мягкого нёба);
• инфекционно-токсический миокардит (боли в сердце, перебои в его работе, изменение размеров сердца, появление шумов, одышка, повышение ЛДГ на 1-2 нормы);
• синусит (воспаление придаточных пазух носа);
• медиастенит (воспаление органов средостения — появление боли за грудиной, одышка);
• заглоточный абсцесс (нагноение лимфатических узлов и клетчатки заглоточного пространства — затруднение глотания, одышка, усиление инотоксикации);
• сепсис (полиорганное заражение, циркуляция возбудителя в крови).

В период выздоровления:

• ревматическая лихорадка (боли в суставах, поражение сердца, почек);
• инфекционно-токсический миокардит (чаще при первичной форме — перебои в работе сердца, боли, одышка);
• полиартрит (боли в различных группах суставов);
• гломерулонефрит (возникает на 8-9 дни болезни — боли в области поясницы, новая волна лихорадки, изменения в анализах мочи);
• холецистохолангит (выраженные боли в области правого подреберья, потемнение мочи, пожелтение кожи, тошнота, рвота).[1][2]

Диагностика ангины

Подготовка к посещению врача

При повышении температуры свыше 37,5 °С, сильной и мучительной боли в горле, болезненности углочелюстных лимфатических узлов и выраженной интоксикации нужно как можно скорее посетить терапевта. Специальная подготовка для этого не требуется.

Лабораторная диагностика

К методам лабораторной диагностики относятся:

• клинический анализ крови (нейтрофильный лейкоцитоз со сдвигом влево, повышение СОЭ);
• общий анализ мочи (мочевой синдром при осложнениях);
• ЭКГ (выполняется в день поступления и при выписке, могут быть признаки гипоксии, нарушения проводимости);
• бактериальный посев с миндалин (мазок) на бета-гемолитический стрептококк (и дифтерию);
• биохимия крови (АСЛО, РФ, СРБ).[3][4]

Дифференциальная диагностика

Боли в горле и повышение температуры тела являются достаточно частыми симптомами множества заболеваний, поэтому вопросы отличия ангины от других патологий являются основополагающими в практике любого врача:

• дифтерия зева (подострое начало заболевания, ломота и боли в мышцах отсутствуют или незначительны, при выраженности визуального воспалительного процесса миндалин незначительная боль в горле, синюшный характер гиперемии, налёт с миндалин снимается с трудом, тонет в воде);
• ангина Симановского — Плаута — Венсана — слабо выраженный синдром общей инфекционной интоксикации, поражения только одной миндалины в виде язвы блюдцеобразной формы, покрытой легко снимающимся жёлто-белым налётом, после удаления которого образуется дефект ткани без кровоточивости, нет углочелюстного лимфаденита;
• скарлатина — резко выраженный синдром общей инфекционной интоксикации, точечная сыпь, отсутствие ангины в анамнезе, вид «пылающего зева», бледный и чистый от сыпи носогубный треугольник;
• инфекционный мононуклеоз — постепенное начало заболевания, генерализованная лимфаденопатия, увеличение печени и селезёнки;
• ангинозная форма туляремии — выраженный синдром общей инфекционной интоксикации, бубоны, серовато-белый односторонний налёт, снимающийся с трудом;
• острый лейкоз и агранулоцитоз — некротический тонзиллит с выходом некроза за пределы миндалины, септическая лихорадка, увеличение печени и селезёнки;
• герпангина — папулы бело-серого цвета на слизистой оболочке ротоглотки до 4 мм, затем эрозии, часто в совокупности с другими проявлениями энтеровирусной инфекции;
• обострение хронического тонзиллита — хронический тонзиллит не является инфекционным процессом в прямом понимании, он обусловлен образованием спаек между лакунами и/или нёбными дужками, в результате чего образуются полости, где скапливаются микробы (УПФ, слущенный эпителий, остатки пищи и др.), из-за разложения которых возникает вялотекущий воспалительный процесс. При снижении защитных сил организма происходит активизация процесса и обострение, проявляющееся в повышенной чувствительности углочелюстных лимфатических узлов, увеличении миндалин в размере до различных величин, что не имеет явного значения в плане проявлений, при надавливании на миндалины происходит выделение казеозных масс. Начало при таких процессах постепенное, отсутствует явный синдром общей интоксикации.[2][3][5][6]

Как отличить ангину от ОРЗ или фарингита

При остром респираторном заболевании поражается не паренхима миндалин, а в основном слизистая оболочка ротоглотки и других отделов респираторного тракта, отсутствует углочелюстной лимфаденит. При фарингите затрагиваются поверхностные слои гортани (слизистая оболочка).

Лечение ангины

Как долго лечится ангина

При применении антибактериальной терапии лихорадка и болевой синдром уменьшаются в течение 48-72 часов от момента начала приёма лекарств.

Режим и диета. Рекомендации и противопоказания для заболевших

Лечение осуществляется в домашних условиях, тяжёлые и осложнённые формы ангины лечатся в стационаре.

Режим палатный, диета — общий стол, при выраженном болевом синдроме показана механически и химически щадящая пища, обильное питьё.

Народные методы терапии. Лечение ангины народными способами и средствами недоказательной медицины недопустимо — это опасно для жизни и здоровья.

Антибиотики — лекарства для лечения ангины

Несмотря на длительное и широкое применение антибактериальных препаратов первого поколения бета-гемолитический стрептококк остаётся высокочувствителен к пенициллиновой и аминопенициллиновой группе антибиотиков, которые и являются препаратами первого выбора терапии — к концу вторых суток применения антибиотиков возбудитель уже погибает. При невозможности использования препаратов данных групп возможна замена на цефалоспориновый или макролидный ряд антибиотиков.

Уход на дому

При лечении ангины на дому первые три дня показано активное ежедневное наблюдение врача в целях своевременного выявления развития осложнений и исключения дифтерии зева.

В качестве патогенетической и симптоматической терапии широко используется:

• антисептические растворы — орошение ротоглотки и миндалин;
• полоскания горла;
• антигистаминные препараты;
• общеукрепляющие средства для повышения иммунитета;
• дезинтоксикационная парентеральная инфузионная терапия ­- при выраженном синдроме общей инфекционной интоксикации.

Основа лечения ангины — это высокоэффективная антибактериальная терапия. Поэтому применение трав, снимающих боль в горле, и ингаляций при болезни являются лишь вспомогательными. Противогрибковые препараты и компрессы при патологии не используются.

Выписка больных

Выписка пациентов осуществляется не ранее семи дней нормализации температуры тела при условии нормальных анализов крови, мочи и ЭКГ.[2][3][6]

Лечение гнойной ангины

В большинстве случаев ангина ­- это гнойно-воспалительное заболевание, которое требует скорейшего применения антибиотиков и при необходимости нестероидных противовоспалительных и противоаллергических средств.

Лечение простой и хронической ангины

Ангина — это острое заболевание без хронических форм. Однако есть термин «стрептококковое носительство» — отсутствие болезни как таковой, чаще на фоне хронической ЛОР-патологии. В этом случае проводят санирование очага, применяют антибиотики с учётом чувствительности к ним и аппаратно промывают миндалины.

Стоит ли удалять гланды

При ангине не удаляют миндалины. Хирургическое лечение возможно лишь при флегмонозной форме ангины и при редких случаях тяжёлого течения заболевания. При развитии осложнений, например, паратонзиллярного абсцесса производится вскрытие гнойника под местной анестезией и его санация.

Прогноз. Профилактика

Прогноз обычно благопри